هدف کلی این پژوهش بررسی نارسایی های نظام راهنمایی و مشاوره دبیرستانهای استان اصفهان در سال تحصیلی 92ـ1391 بوده که سیستم حمایتی مشاوران، سیستم برنامه درسی مشاوران و سیستم مشاوره ­های فردی و گروهی را در برگرفته است. جامعه آماری این پژوهش همۀ مدیران، مشاوران، دانش ­آموزان و کارشناس مسئولان مشاوره استان   بوده اند. حجم نمونه 344 نفر بوده که به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. روش تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق­ ساخته بود که دارای روایی صوری و محتوایی بوده و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ 97% به­ دست آمده است. نتایج نشان می ­دهد که از نظر مدیران، مشاوران و کارشناسان میزان نارسایی ها کمتر از حد متوسط اما از نظر دانش ­آموزان بیشتر از حد متوسط بوده است (001/0=P) و میان پاسخ های مدیران، مشاوران و دانش ­آموزان در مورد وجود یا عدم وجود امکانات تفاوت معنا­دار وجود دارد (001/0=P). همچنین دانش­ آموزان دختر بیشتر از دانش ­آموزان پسر، دانش ­آموزان رشته علوم انسانی بیشتر از دانش ­آموزان سایر رشته ­ها، پایه پیش­ دانشگاهی بیشتر از سایر پایه­ ها و دانش ­آموزان 17 و 18 ساله بیشتر از سایر سنین نارسایی ها را ارزیابی نموده ­اند و این نتایج در سطح 1./.=α معنادار بوده است. همچنین در این پژوهش دانش آموزان همه مدارس اعلام داشتند که دارای مشاور بوده اند و 95 درصد آنها مشاوران خود را می­ شناختند و 93 درصد آنها اعلام داشتند که مشاور در کلاس آنها حضور پیدا کرده است.