در این پژوهش، سه نوع ترکیب پیوندی (سبز/سبز، سبز/سیاه و سبز/ترش) و سه پایه قلمهای (سبز، سیاه و ترش) انجیر بهمدت 12 هفته زیر چهار تیمار آبیاری (100، 75، 50 و25% نیاز آبی) بهصورت آزمایش فاکتوریل در یک طرح به طور کامل تصادفی با 5 تکرار در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجهها نشان داد که به طور کلی با افزایش تنش خشکی رشد رویشی و مقدار نسبی آب برگ کاهش و مقدار پرولین برگ افزایش یافت، اما پاسخها بسته به نوع پایه و نوع ترکیب پیوندی متفاوت بود. پایه سیاه غیرپیوندی بیشترین طول ساقه را در تمام سطحهای آبیاری نسبت به پایه سبز غیر پیوندی داشت و سبب افزایش طول ساقه در پیوندک سبز در تمام سطحهای آبیاری شد. همچنین پایه سیاه توانست بیشترین وزن تر و خشک ساقه را در پیوندک سبز نسبت به ساقه سبز در پایه غیر پیوندی ایجاد نماید. ترکیب پیوندی سبز/ترش بیشترین مقدار وزن خشک برگ در واحد سطح را در تمام سطحهای آبیاری نشان داد. در 25% و 50% نیازآبی ترکیب پیوندی سبز/سیاه بیشترین مقدار نسبی آب برگ را حفظ کرد. به طور کلی، ترکیب پیوندی سبز/سیاه میتواند تحمل بالاتری به تنش خشکی نسبت به ترکیبهای پیوندی دیگر داشته باشد.
Morpho-Physiological Changes in Fig Scion (Ficus carica L. cv. Sabz) on Different Rootstocks under Drought Stress Conditions. IJHST 2017; 18 (3) :221-236 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-275-fa.html
کشاورزی مریم، شکافنده اختر. تغییرهای مورفوفیزیولوژیک در پیوندک انجیر رقم سبز روی پایههای مختلف در شرایط تنش خشکی. مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1396; 18 (3) :221-236