هدف: هدف این تحقیق، بررسی اثر تمرین ثابت و متغیر بر عملکرد، یادداری و انتقال مهارت حرکتی در افراد کم‌­توان ذهنی است. روش: در این مطالعه شبه تجربی، 23 نفر از پسران 8 تا 12 ساله کم­‌توان ذهنی بر اساس  هوش‌­بهر 70 - 50 به صورت تصادفی انتخاب شده و پس از یک جلسه تمرین و پیش آزمون، بر اساس امتیاز به دست آمده، سن و بهره هوشی در دو گروه (هر گروه برای یک نوع تمرین) همسان قرار گرفتند. این افراد به مدت 3 جلسه و هر جلسه، 40 پرتاب را تمرین کردند. داده­‌ها با استفاده از تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه­‌گیری مکرر تحلیل گردید. یافته­‌ها: یافته‌­ها در مرحله یادداری نشان داد که هر دو گروه در پرتاب‌ها دقت خود را افزایش دادند و در اثر تمرین تغییرپذیری پرتاب­‌ها کاهش یافت. پی ولیو به ترتیب 044/0 و  07/0 است. در مرحله انتقال نشان داده شد که گروه تمرین ثابت قادر به انتقال مهارت خود به شرایط جدید نبود ولی گروه تمرین متغیر در انتقال مهارت خود به شرایط جدید موفق بود. همچنین گروه تمرین متغیر نسبت به گروه تمرین ثابت دارای تغییرپذیری کمتر ( 006/0> P) و دقت ( 02/0> P) بیشتری بود. نتیجه­‌گیری: بر اساس یافته­‌های این تحقیق، گروه تمرین متغیر قادر به یادداری و انتقال  مهارت به شرایط جدید بود که اصول مربوط به طرحواره اشمیت در افراد کم‌­توان ذهنی نیز مورد تأیید قرار می­گیرد.