هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط صفات سرشتی مادران و نشانههای اختلال بیشفعالی- نقص توجه فرزندان با نقش میانجی روشهای فرزندپروری است. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کل مادران دانشآموزان ADHD دوره ابتدایی منطقه 2 و 4 شهر تهران در سال تحصیلی 97- 96 بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای سرشت و منش کلونینجر، پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند و پرسشنامه کانرز پدر و مادر استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که روشهای فرزندپروری میتواند ارتباط میان صفات سرشتی مادران و نشانههای اختلال بیشفعالی- نقص توجه فرزندان را میانجیگری کند. نوجویی بر نشانگان ADHD اثر غیرمستقیم و روش فرزندپروری مقتدرانه در این رابطه نقش میانجی داشت (32/0 =β، 01/0≥P). آسیبپرهیزی بر نشانگان ADHD اثر غیرمستقیم و روش فرزندپروری مقتدرانه نقش میانجی داشت (34/0 =β، 01/0≥P). پشتکار بر نشانگان ADHD اثر غیرمستقیم و روش فرزندپروری مقتدرانه در این رابطه نقش میانجی داشت (37/0 =β، 01/0≥P). نتیجهگیری: مادران با صفات سرشتی آسیبزا در تعامل پدر و مادر- کودک روش فرزندپروری غیرمقتدرانه را از خود نشان میدهند که نشانگان ADHD در فرزندان را سبب میشود.
Relationship between the Mothersʾ Temperament Traits and Childrenʾs Attention Deficit Hyperactivity Symptoms: Mediating Role of Parenting Styles. JOEC 2020; 20 (1) :5-16 URL: http://joec.ir/article-1-969-fa.html
آقاجانی سیف اله، سپهری نسب زهرا، فلاحی وحید، آهنگر قربانی زهره. ارتباط صفات سرشتی مادران و نشانههای اختلال بیشفعالی- نقص توجه فرزندان: نقش میانجی روشهای فرزندپروری. فصلنامه كودكان استثنايي. 1399; 20 (1) :5-16