نصرحامد ابوزید(1943-2010م) با طرح نظریاتی جدید در مطالعه قرآن و برداشت از دین که در تضاد آشکار با گفتمان دینی حاکم بر کشور مصر بود، سبب شد که کانون توجه محققان و مورد بحث و مناقشه علمی قرار گیرد. بسیاری، دیدگاههای او را در راستای اندیشههای معتزله تحلیل میکنند و به وی نسبت معتزله گرایی میدهند. اما این پژوهش با بررسی و تحلیل آثار او، به الگوهای دیگری نیز برای ابوزید دست یافته که تأثیر آنها بر او کمتر از معتزله نبوده و این نشان میدهد که وی به هیچوجه خود را محصور در اندیشههای معتزله نکرده است. الگوهای شناخته شده برای ابوزید عبارتنداز: مکتب ادبی امینالخولی در تفسیر، اساتید زمان دانشجویی او در مصر، اندیشههای عرفانی ابنعربی، نظریات هرمنوتیکی اندیشمندان غربی، و آراء و نظریات اندیشمندان مشهور اشعری نظیر زرکشی و سیوطی و نیز برخی اسلامشناسان غیرمسلمان نظیر توشیهیکو ایزوتسو.