|
معناشناسی واژههای «امانی» و «اٌمنیه» در بافتارِ آیات قرآن‌کریم
|
فرهاد زینلی بهزادان   |
|
|
|
چکیده: (1234 مشاهده) |
| منظور از معناشناسی واژههای «اَمانی» و «اُمنیه» در بافتار آیاتِ قرآن کریم، تحلیل معناشناختی این واژهها در بافت زبانی و موقعیتی آنهاست. در این تحلیل علاوه بر سیاق، آیات نظیر، اسباب نزول، مردم شناسی مخاطبان و سبک ارجاعی قرآن کریم آن‌گونه که ونزبرو ادعا میکند، نیز لحاظ میگردد. از معناشناسی واژههای «اَمانی» و «اُمنیه» در بافتارِ آیاتِ قرآن کریم این نتیجه کلی حاصل میشود که این واژهها در تمام کاربردهای قرآنی خود با مفهوم «وعده» ارتباط معناشناختی نزدیکی دارند و به معنای «وعدههای» خوشایندی هستند که انسان به خود و پیروان خود میدهد. مصادیقی از اَمانی، وعدههایی باطل و ناشی از فریبکاری شیطان هستند: مانند وعده داخل شدن در بهشت و رهایی سریع از آتش جهنم که یهودیان غرق در گناه دل خود را به آنها خوش کرده بودند و بی‌هیچ مستندی از وحی و تورات در این باره گمانهزنی میکردند. اما گاهی مصداقِ این وعدهها حق است: چنانکه در آیه 52 سوره حج، مصداقِ واژه «اُمنیه»، «وعده فرج» است که انبیا و رسولان الهی آن را از وحی دریافت کرده و دلهای خود و پیروان خود را با آن محکم میکردند: این آیه در ارجاع به «وعده فرج» که در زبور حضرت داود علیه‌السلام قرار دارد، بیان شده است و تعبیر «القای شیطان» در این آیه، در ارجاع به پاسخ نمادین به شیطان در مراسم رمی جمرات بیان شده است. این مراسم در سرزمین «منا» انجام میشود که نام آن با واژه «اُمنیه» هم ریشه است. |
|
| واژههای کلیدی: اَمانی، اُمنیه، بافت زبانی، بافت موقعیتی، سبک ارجاعی |
|
|
متن کامل [PDF 335 kb]
(738 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/10/23 | پذیرش: 1399/10/10 | انتشار: 1399/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
