جلد 3، شماره 3 - ( 3-1383 )
جلد 3 شماره 3 صفحات 148-141 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Afarinesh M, Moazedi A, Abbasnejad M. The Effect of Oral Lecithin on Spatial Learning of Adult Male Rats. JRUMS 2004; 3 (3) :141-148
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-38-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-38-fa.html
آفرینش محمدرضا، معاضدی احمد‌علی، عباس‌نژاد مهدی. اثر تجویز دهانی لسیتین بر یادگیری فضایی موش‌های صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1383; 3 (3) :141-148
چکیده: (28409 مشاهده)
سابقه و هدف: لسیتین (فسفاتیدیل‌کولین) به عنوان پیش‌ساز استیل‌کولین شناخته شده است. از طرفی شواهد حاصل از مطالعات بروی حیوان‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که سیستم کولینرژیک نقش مهمی در یادگیری و حافظه بر عهده دارد. در این مطالعه ما اثرات تجویز دهانی مقادیر مختلف لسیتین را بر بهبود یادگیری فضایی در دستگاه ماز T- شکل بررسی کردیم.مواد و روش‌ها: در این پژوهش از موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد NMRI استفاده شد. حیوان‌ها در 5 گروه تقسیم‌بندی شدند. در موش‌های گروه آزمایش (گروه‌های 3-1) رژیم مکمل لسیتین در مقادیر
(mg/Kg 120، 240و480) و در گروه حلال (گروه4) آب مقطر به عنوان حلال لسیتین، به مدت 9 روز متوالی، هر روز یک ساعت قبل از آزمایشات، به وسیله لوله دهانی- معدی تجویز شد و موش‌های گروه کنترل (گروه 5) فقط با رژیم معمولی تغذیه شدند. هم‌چنین برای ارزیابی یادگیری فضایی از دستگاه ماز T- شکل استفاده شد که مطابق روش استاندارد، تمامی موش‌ها به مدت 9 روز متوالی، آموزش داده شدند. یافته‌ها: تحلیل و تجزیه آماری به روش آنالیز واریانس نشان داد که تجویز لسیتین در هر سه دوز مورد استفاده (mg/kg120،240 و 480) باعث کاهش میانگین تاخیرها تا رسیدن به معیار یادگیری در روزهای یادگیری و تست خاموشی می‌گردد (به ترتیب 001/0>p، 001/0>p و 05/0>p). هم‌چنین لسیتین در هیچ‌کدام از دوزهای مصرفی اثر معنی‌داری بر میانگین دفعات آموزش و خطا در یادگیری ساده و معکوس نداشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهد تجویز لسیتین، زمان فراگیری را بهبود داده است که ممکن است این عمل از طریق افزایش سطح استیل کولین و در نتیجه بهبود عملکرد سیستم کولینرژیک انجام شده باشد. واژه‌های کلیدی: لسیتین، یادگیری فضایی، موش صحرایی، ماز T- شکل
|
مواد و روش‌ها: در این پژوهش از موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد NMRI استفاده شد. حیوان‌ها در 5 گروه تقسیم‌بندی شدند. در موش‌های گروه آزمایش (گروه‌های 3-1) رژیم مکمل لسیتین در مقادیر
(mg/Kg 120، 240و480) و در گروه حلال (گروه4) آب مقطر به عنوان حلال لسیتین، به مدت 9 روز متوالی، هر روز یک ساعت قبل از آزمایشات، به وسیله لوله دهانی- معدی تجویز شد و موش‌های گروه کنترل (گروه 5) فقط با رژیم معمولی تغذیه شدند. هم‌چنین برای ارزیابی یادگیری فضایی از دستگاه ماز T- شکل استفاده شد که مطابق روش استاندارد، تمامی موش‌ها به مدت 9 روز متوالی، آموزش داده شدند. یافته‌ها: تحلیل و تجزیه آماری به روش آنالیز واریانس نشان داد که تجویز لسیتین در هر سه دوز مورد استفاده (mg/kg120،240 و 480) باعث کاهش میانگین تاخیرها تا رسیدن به معیار یادگیری در روزهای یادگیری و تست خاموشی می‌گردد (به ترتیب 001/0>p، 001/0>p و 05/0>p). هم‌چنین لسیتین در هیچ‌کدام از دوزهای مصرفی اثر معنی‌داری بر میانگین دفعات آموزش و خطا در یادگیری ساده و معکوس نداشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهد تجویز لسیتین، زمان فراگیری را بهبود داده است که ممکن است این عمل از طریق افزایش سطح استیل کولین و در نتیجه بهبود عملکرد سیستم کولینرژیک انجام شده باشد. واژه‌های کلیدی: لسیتین، یادگیری فضایی، موش صحرایی، ماز T- شکل
نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهد تجویز لسیتین، زمان فراگیری را بهبود داده است که ممکن است این عمل از طریق افزایش سطح استیل کولین و در نتیجه بهبود عملکرد سیستم کولینرژیک انجام شده باشد. واژه‌های کلیدی: لسیتین، یادگیری فضایی، موش صحرایی، ماز T- شکل
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
