BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-2382-fa.html
gte vml 1]>
چکیده
زمینه و هدف: دیابت محدودیت‌هایی را در عملکردهای
فیزیکی، هیجانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان ایجاد می‌نماید. درمان فعال‌سازی رفتاری
می‌کوشد تا با غلبه بر مسائل روان‌شناختی کودکان مبتلا به دیابت، بهزیستی روان‌شناختی
را در این افراد برای مدتی طولانی ارتقاء بخشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی
درمان فعال‌سازی رفتاری مبتنی بر تغییر سبک زندگی بر افسردگی، بهزیستی روان‌شناختی
و احساس گناه در کودکان 7 تا 15 ساله مبتلا به دیابت بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک
کارآزمایی بالینی تصادفی بود. جامعه پژوهش، کلیه مراجعین 7 تا 15 ساله به انجمن
دیابت شهر تبریز بودند که 38 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در
دو گروه مساوی (آزمایش و کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخله درمانی طی 8
جلسه 70 دقیقه‌ای انجام شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه‌های افسردگی کودکان
رینولدز (RCDS)، احساس گناه آیزنک و مقیاس بهزیستی روان‌شناختی (SWLS) قبل از مداخله و بعد از آن جمع‌آوری
گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل
قرار گرفتند.
یافته‌ها: پس از مداخله، نمرات افسردگی و احساس
گناه در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی‌داری کاهش یافت
(001/0>p). همچنین، بهزیستی روان‌شناختی نیز در گروه مداخله در مقایسه با
شاهد افزایش معنی‌داری نشان داد (001/0>p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد
درمان فعال‌سازی رفتاری در کودکان دیابتی مؤثر باشد. پیشنهاد می‌گردد درمان مذکور
به عنوان یک درمان مکمل در سایر بیماری‌های روان- تنی کودکان مورد استفاده قرار
گیرد.
واژه‌های کلیدی: درمان فعال‌سازی
رفتاری، افسردگی، بهزیستی روان شناختی، احساس گناه، دیابت، کودکان
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
