یکی از اساسیترین مبانی درخور پژوهش در حوزه فهم قرآن مجید، زبانشناسی این کتاب الهی است. امروزه پرسشهای فراوانی درباره زبان قرآن مطرح است؛ ازجمله اینکه: زبان قرآن معنادار است یا بیمعنا؟ شناختاری است یا ابزاری؟ ادبی، رمزی یا عرفی است یا بهگونهای دیگر؟ دارای ساختار گفتاری است یا نوشتاری؟ نسبت اجزای درونی و مفاهیم آیات قرآنی با یکدیگر چگونه است؟ و ... . هر پاسخی به پرسشهای پیشگفته افزون بر تعیین نوع نگاه به قرآن، زیرساختی تئوریک برای چگونگی فهم قرآن و قواعد آن نیز خواهد بود. تحقیق حاضر، ضمن شناختاری انگاشتن زبان قرآن برآن است که این کتاب آسمانی بهلحاظ زبانی دارای جامعیت چهاروجهی میباشد. این ویژگی، نتایجی در فهم و تفسیر دارد که در این مقاله به آنها پرداخته میشود.
Shakerin H. Tetra-lateral completeness of Quranic language and its methodological output
. ANDISHE-NOVIN-E-DINI A Quarterly Research 2012; 8 (28) :9-24 URL: http://andishe.maaref.ac.ir/article-1-1240-fa.html
شاکرین حمیدرضا. جامعیت چهاروجهی زبان قرآن و برونداد روششناختی آن. اندیشه نوین دینی. 1391; 8 (28) :9-24