|
نقد آرای امریتساری و چکرالوی در قرآنبسندگی و سنت‌گریزی
|
حسن رضایی هفتادر   1، صفر نصیریان2 |
1- دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران(نویسنده مسئول). hrezaii@ut.ac.ir
2- دکتری مدرسی معارف اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران. s.nasirian@ut.ac ir |
|
|
چکیده: (2191 مشاهده) |
با آن‌که پیامبر(ص) تفکر قرآنبسندگی را قبل از نهادینه شدن آن توسط حاکمان پس از خود، با حدیث اریکه، پیشگویی و رد کرده بود، در سده اخیر، این تفکر، پس از فراز و نشیب‌های بسیار، توسط دو تن از اندیشهوران تأثیرگذار شبهقاره هند، به نام‌های عبدالله چکرالوی و خواجه‌احمد دین امریتساری توسعه یافته است. از این رو، تحقیق پیشرو بر آن شده، آرای قرآن‌بسندانه این دو اندیشهور شبهقاره را به روش توصیفی-انتقادی مورد ارزیابی قرار دهد. در این راستا، یافتههای تحقیق به این نحو است: ادلهی سه‌گانهای که این دو اندیشهور، در توجیه قرآنبسندگی، ارائه کردهاند عبارتند از: قرآن وحی الهی است، برخلاف سنت؛ نقش پیامبر(ص) تنها ابلاغ قرآن است و ابلاغ سنت واجب نیست؛ تمام جزئیات احکام دینی، از قرآن قابل دریافت است و سنت امر زایدی است.
کلید واژه
قرآنبسندگی، سنت‌گریزی، امریتساری، چکرالوی، شبهقاره هند. |
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن بسندگی، سنت‌گریزی، امریتساری، چکرالوی، شبه قاره هند. |
|
|
متن کامل [PDF 468 kb]
(667 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کلام جدید
دریافت: 1398/7/8 | پذیرش: 1399/2/22 | انتشار: 1399/3/17 | انتشار الکترونیک: 1399/3/17
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
.png){kind=logo}
