مقدمه: مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهد که کندر در روند افزایش یادگیری و تقویت حافظه مؤثر است. یکی از اختلالات مهم شناختی درگیرکننده حافظه بیماری آلزایمر می‌باشد. همچنین افزایش بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) به آلزایمر می‌انجامد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر مصرف خوراکی عصاره آبی کندر با داروی ریواستیگمین بر بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) در هیپوکمپ رت‌های تیمار شده با AlCl3 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: بدین منظور 24 رأس رت نر بالغ با محدوده وزنی 30±220 گرم به‌طور تصادفی در چهار گروه (6n=) تقسیم شدند و به مدت 120 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار گروه‌ها به‌صورت، گروه یک کنترل (آب مقطر)، گروه دوم به‌عنوان گروه مدل آلزایمر روزانه یک میلی‎لیتر ماده شیمیایی AlCl3 با دوز mg/kg 20، گروه سوم به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر عصاره آبی کندر با دوز mg/kg 200، گروه چهارم مجدداً به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر ریواستیگمین mg/kg 0/3 دریافت نمودند. پس از پایان دوره تیمار، عملکرد حافظه فضایی و یادگیری حیوانات توسط ماز آبی موریس به مدت 6 روز متوالی ارزیابی شد. سپس بافت هیپوکمپ آن‌ها جداسازی و در دمای 80- درجه نگهداری گردید. RNA ی تام با استفاده از کیت RNX-Plus استخراج گردید و میزان بیان ژن App به روش نیمه کمی (Semi-Quantitative) موردبررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل از ماز آبی موریس نشان داد که مصرف AlCl3 باعث از بین رفتن یادگیری در رت‌ها شده است ولی تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین باعث بهبود نسبی یادگیری در رت‌های مدل می‌شود. بررسی میزان بیان نسبی App در گروه‌های مختلف نشان داد که مصرف AlCl3 افزایش معنی‌داری در بیان App القاء می‌کند. مقایسه اثر تیمار با عصاره آبی و داروی ریواستیگمین در رت‌های مدل حاکی از آن است که عصاره آبی کندر می‌تواند باعث کاهش بیان ژن App در مقایسه با داروی ریواستیگمین شود. نتیجه‌گیری: مصرف AlCl3 باعث آسیب یادگیری و عملکرد حافظه فضایی در رت‌ها می‌شود و تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین می‌تواند آن بهبود بخشد. همچنین عصاره آبی کندر می‌تواند افزایش بیان القاء شده App توسط AlCl3 را کاهش دهد.