چکیده
هدف: شادی و رضایت از زندگی و امید مفاهیمی هستند که اکثر مردم، در این زندگی صنعتی و ماشینی، بهدنبال آنها هستند. مشکلات جسمانی و معلولیت ازجمله عواملی هستند که موضوعات ذکرشده را تحتتأثیر خود قرار میدهند. در این پژوهش، میزان امید و شادی و رضایت از زندگی افراد معلول با افراد غیرمعلول مقایسه شده است.
روشبررسی: این پژوهش از نوع علیمقایسهای بوده است. برای این منظور، ۳۰ نفر از افراد معلول و ۳۰ نفر غیرمعلول حاضر در سه مؤسسه غیردولتی معلولان، بهروش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به سؤالات پرسشنامههای امید و رضایت از زندگی و پرسشنامۀ شادکامی پاسخ گفتند. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از روش تحلیل پراکنش یکراهه استفاده شده است.
یافتهها: میزان شادکامی و امید و رضایت از زندگی در افراد معلول، بهطور معناداری کمتر از افراد غیرمعلول بود (۰٫۰۰۱>p). افراد معلول شادکامی و امید و رضایت از زندگی کمتری از خود نشان دادند.
نتیجهگیری: افراد معلول بیشتر از افراد عادی به مداخلات روانشناختی برای افزایش میزان شادکامی و رضایت از زندگی و امید نیاز دارند.