BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-741-fa.html
1، بهمن اکبری1
چکیده
زمینه و هدف: مشکلات یادگیری می‌تواند موجب پیامدهای منفی همچون خودکارآمدی ضعیف و احساس تنهایی در دانش‌آموزان ابتدایی شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی‌بر شناختی‌رفتاری بر خودکارآمدی و احساس تنهایی دانش‌آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی بوده و از طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعهٔ آماری این پژوهش را دانش‌آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری شهر رشت در سال ۱۳۹۵ تشکیل داد. افراد نمونه در مرحلهٔ اول به‌طور نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. پس از تکمیل مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مقیاس احساس تنهایی آشر و کسب حدنصاب لازم برای ورود به تحقیق، بااستفاده از نمونه‌گیری تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (۱۲ نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. گروه آزمایش در ۸جلسهٔ گروهی بازی‌درمانی شناختی‌رفتاری شرکت کردند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌های جمع‌آوری‌شده بااستفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۱۸ و به‌شیوهٔ تحلیل کواریانس تک‌متغیره تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نمرهٔ پیش‌آزمون خودکارآمدی و احساس تنهایی در گروه آزمایش به‌ترتیب برابر با ۳۲٫۳۳ و ۳۰٫۵۸ و نمره‌های پس‌آزمون در گروه آزمایش به‌ترتیب ۴۶٫۱۷ و ۲۶٫۸۳ است. همچنین میانگین نمرۀپیش‌آزمون خودکارآمدی و احساس تنهایی در گروه کنترل به‌ترتیب برابر با ۳۲٫۱۷ و ۳۱٫۵۰ و نمره‌های پس‌آزمون در گروه کنترل به‌ترتیب ۳۵٫۳۳ و ۳۲٫۰۸ است. نتایج تحلیل کواریانس نشان می‌دهد بازی‌درمانی شناختی‌رفتاری به‌طور معناداری موجب افزایش خودکارآمدی و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری شده است (۰٫۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی بازی‌درمانی شناختی‌رفتاری پیشنهاد می‌شود از این شیوه آموزشی به‌منظور بهبود وضعیت‌شناختی و روان‌شناختی دانش‌آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
