دوره 4، شماره 1 - ( 6-1397 )
جلد 4 شماره 1 صفحات 102-89 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Elmimanesh N, Zhaleh M. Effectiveness of positivist psychotherapy on the psychological wellbeing, forgiveness and marital burnout in the women exposed to divorce. FPJ 2018; 4 (1) :89-102
URL: http://fpcej.ir/article-1-209-fa.html
URL: http://fpcej.ir/article-1-209-fa.html
علمی منش نیلا، ژاله مریم. اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر روان‌درستی، بخشش و بی‌رمقی زناشویی زنان در معرض طلاق. آسیب‌شناسی خانواده. 1397; 4 (1) :89-102
1- استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران. ، danravan20@yahoo.com
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور بین‌المللی واحد کیش، کیش، ایران.
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور بین‌المللی واحد کیش، کیش، ایران.
چکیده: (3890 مشاهده)
بروز اختلافات زناشویی و طلاق، مؤلفه‌های روان‌شناختی، هیجانی و ارتباطی زنان را با آسیب جدی مواجه می‌سازد. بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر روان‌درستی، بخشش و بی‌رمقی زناشویی زنان در معرض طلاق زنان شهر اصفهان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده همه زنان درخواست‌کننده طلاق مراجعه‌کننده به دادگستری شهر اصفهان در سه‌ماهه تابستان 1397 بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه گواه (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از سه پرسشنامه روان‌درستی، پرسشنامه گرایش به بخشش و پرسشنامه بی‌رمقی زناشویی استفاده شد. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. برآیندها نشان داد روان‌درمانی مثبت‌گرا بر روان‌درستی، بخشش و بی‌رمقی زناشویی زنان در معرض طلاق شهر اصفهان تأثیر دارد (f= 83/96, p<0/001). بر این اساس که این درمان توانسته منجر به بهبود روان‌درستی و بخشش زنان در معرض طلاق و کاهش بی‌رمقی زناشویی آن‌ها شود. با توجه به برآیندهای به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌گیری نمود که روان‌درمانی مثبت‌نگر می‌تواند با آموزش مفاهیمی همچون امید و خوش‌بینی به‌عنوان یک درمان کارآمد برای بهبود روان‌درستی و بخشش زنان در معرض طلاق و کاهش بی‌رمقی زناشویی آن‌ها به شمار آورده شود.
فهرست منابع
1. اخوی‌ثمرین، زهرا؛ نوابی‌نژاد، شکوه؛ ثنایی ذاکر، باقر و اکبری، مهدی. (1392). سبک‌های دل‌بستگی و میزان بخشودگی میان زنان متقاضی طلاق و زنان عادی، مجله مطالعات اجتماعی - روان‌شناختی زنان، 11(2): 82-55.
3. اردشیری لردجانی، فهیمه و شریفی، طیبه. (1397). اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر بخشایشگری و بی‌رمقی زناشویی زنان آسیب‌دیده خیانت زناشویی، مجله آسیب‌شناسی، مشاوره و غنی‌سازی خانواده، 4(1): 46-33.
5. اصغری، فرهاد؛ عیسی پور هفت‌خوانی، خدیجه؛ قاسمی‌جوبنه، رضا. (1397). اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر فرسودگی زناشویی و طلاق عاطفی زنان متقاضی طلاق. فصلنامه مددکاری اجتماعی، ۷ (۱): ۱۴-۲۱.
7. اکبر زاده، داوود؛ اکبر زاده، حسن؛ محمد زاده، علی. (1394). مقایسه مهارت‌های ارتباطی، بهزیستی روانی و ناتوانی هیجانی در بین زنان متقاضی و غیر متقاضی طلاق، مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان، 23(1): 105-94.
9. اورنگ، سهیلا؛ هاشمی رزینی، هادی و عبداللهی، محمدحسین. (1396). بررسی رابطه طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با معنای زندگی و روان‌درستی سالمندان. مجله سالمندی ایران، 12(3): ۳۲۶-۳۴۵.
11. زندی‌پور، طیبه؛ یادگاری، هاجر. (1386). بررسی رابطه بخشش با رضایت زناشویی در دانشجویان زن متأهل دانشگاه تهران، مجله مطالعات اجتماعی- روان‌شناختی زنان، 5(3): 122-109.
13. سلیمانیان، علی‌اکبر؛ احمد برآبادی، حسیم؛ ارقبایی، محمد و وحیدی، شعیب. (1394). اثربخشی گروه‌درمانی مثبت‌گرا بر مؤلفه‌های روانی مثبت مادران دارای کودک استثنایی، اولین همایش علمی پژوهشی روانشناسی، علوم تربیتی و آسیب‌شناسی جامعه، به‌صورت الکترونیکی، شرکت طلای سبز، انجمن پایش.
15. عقلی، الهام؛ آهی، قاسم؛ منصوری، احمد. (1397)، نقش سه‌گانه‌های تاریک شخصیت در پیش‌بینی روان‌درستی و سبک‌های شوخ‌طبعی پرستاران. روان پرستاری، 6(2): ۴۱-۴۹.
17. گوهری، شیوا؛ زهرا کار، کیانوش؛ نظری، علی‌محمد و سلیمی، هادی. (1395). پیش‌بینی فرسودگی زناشویی بر اساس ویژگی‌های شخصیتی و صمیمیت جنسی در پرستاران زن متأهل در بیمارستان‌های منتخب خصوصی تهران، مجله مراقبت‌های پیشگیرانه در پرستاری و مامایی، 6(3):70-59.
19. نظری، علی‌محمد؛ رسولی، محسن؛ داورنیا، رضا؛ حسینی، امین؛ بابایی گرمخانی، محسن. (1394). اثربخشی درمان کوتاه‌مدت راه‌حل محور بر فرسودگی زناشویی و میل به طلاق در زنان متأهل، مجله روان پرستاری، 3(3): 52-41.
21. نوفرستی، اعظم؛ روشن، رسول؛ فتی، لادن؛ حسن‌آبادی، حمیدرضا؛ پسندیده، عباس و شعیری، محمدحسین. (1394). اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر شادکامی و بهزیستی روان‌شناختی افراد دارای نشانه‌های افسردگی: مطالعه تک آزمودنی با چند خط پایه، پژوهشنامه روانشناسی مثبت، 1(1): 18-1.
23. هنرپروران، نازنین. (1393). بررسی اثربخشی رویکرد پذیرش و تعهد بر بخشش و سازگاری زناشویی زنان آسیب‌دیده از خیانت همسر، فصلنامه زن و جامعه، 5(2): 151-135.
25. هنرمند زاده، ریحانه؛ سجادیان، الناز. (1395). اثربخشی مداخله مثبت‌نگر گروهی بر روان‌درستی، تاب‌آوری و شادکامی دختران نوجوان بی‌سرپرست، پژوهشنامه روانشناسی مثبت، 2(2):50-35.
27. هواسی، ناهید؛ زهرا کار، کیانوش؛ محسن زاده، فرشاد. (1395). بررسی اثربخشی زوج‌درمانی گروهی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجین. فصلنامه روان پرستاری، 4(6): ۹-۶۴.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
