دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 24-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nemat doust haghi A, Mohebbi H, Fadaei chafy M R, Jorbonian A. Investigation of the Relationship between Physical Activity and Mental Health of Children and Adolescents with Down Syndrome During the Covid-19 Pandemic. J Health Res Commun 2022; 8 (3) :11-24
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-767-fa.html
URL: http://jhc.mazums.ac.ir/article-1-767-fa.html
نعمت دوست حقی علی، محبی حمید، فدائی چافی محمد رضا، جوربنیان ابوذر. بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سلامت روان کودکان و نوجوانان مبتلا به نشانگان داون در دوره همه گیری بیماری کووید-19. مجله تحقیقات سلامت در جامعه. 1401; 8 (3) :11-24
استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (1495 مشاهده)
مقدمه و هدف: کاهش سطح فعالیت بدنی و سلامت روان ناشی از همه‌گیری بیماری کووید-19 در بین افراد جامعه بارز است. در این میان افراد مبتلا به نشانگان داون از این شرایط مستثنی نیستند. هدف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سلامت روان کودکان و نوجوانان مبتلا به نشانگان داون در دوره همه‌گیری بیماری کووید-19 بود.
روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی که در سال 1400 انجام گرفت، از بین مدارس استثنائی پانزده استان کشور، تعداد 192 دختر (سن: 3/35± 11/98 سال) و 192 پسر (سن: 3/16±12/30سال) از افراد مبتلا به نشانگان داون با روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. پس از هماهنگی‌های لازم، پرسشنامه‌های استاندارد فعالیت بدنی و سلامت روان در اختیار والدین کودکان و نوجوانان قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یومن ویتنی با نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: سطح فعالیت بدنی دختران و پسران بر اساس یافته های بدست آمده، کمتر از حد میانگین و نامطلوب بود. همچنین در بعد روانی و بر اساس خرده مقیاس چهار گانه مشخص شد که در هر دو جنسیت اختلالات مربوط به اضطراب، وضعیت سلامتی عمومی و افسردگی وجود نداشت و فقط در مقوله اختلال عملکرد اجتماعی وضعیت افراد نامطلوب بود. همچنین فعالیت بدنی رابطه منفی و معنی داری با اختلال عملکرد اجتماعی دختران (0/001=P، 0/24-=r) و پسران (0/014=P، 0/17-=r) داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج مربوط به مقایسه مقوله های سلامت روانی و سطح فعالیت بدنی نشان داد که تفاوتی بین پسران و دختران مبتلا به نشانگان داون وجود ندارد. تنها در بعد اختلال عملکرد اجتماعی؛ اختلال پسران بیشتر از دختران بود که احتمالاً با افزایش سطح فعالیت بدنی این اختلال کاهش می یابد.
روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی که در سال 1400 انجام گرفت، از بین مدارس استثنائی پانزده استان کشور، تعداد 192 دختر (سن: 3/35± 11/98 سال) و 192 پسر (سن: 3/16±12/30سال) از افراد مبتلا به نشانگان داون با روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. پس از هماهنگی‌های لازم، پرسشنامه‌های استاندارد فعالیت بدنی و سلامت روان در اختیار والدین کودکان و نوجوانان قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یومن ویتنی با نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: سطح فعالیت بدنی دختران و پسران بر اساس یافته های بدست آمده، کمتر از حد میانگین و نامطلوب بود. همچنین در بعد روانی و بر اساس خرده مقیاس چهار گانه مشخص شد که در هر دو جنسیت اختلالات مربوط به اضطراب، وضعیت سلامتی عمومی و افسردگی وجود نداشت و فقط در مقوله اختلال عملکرد اجتماعی وضعیت افراد نامطلوب بود. همچنین فعالیت بدنی رابطه منفی و معنی داری با اختلال عملکرد اجتماعی دختران (0/001=P، 0/24-=r) و پسران (0/014=P، 0/17-=r) داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج مربوط به مقایسه مقوله های سلامت روانی و سطح فعالیت بدنی نشان داد که تفاوتی بین پسران و دختران مبتلا به نشانگان داون وجود ندارد. تنها در بعد اختلال عملکرد اجتماعی؛ اختلال پسران بیشتر از دختران بود که احتمالاً با افزایش سطح فعالیت بدنی این اختلال کاهش می یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
