خشکی از مهمترین عوامل تنش زای محیطی است که تولید محصولات کشاورزی را در مناطق خشک و نیمه خشک تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش آن میشود.کاهش اثر تنشهای محیطی مانند خشکی با استفاده از روشهایی مانند آبیاری، مصرف کود و روشهای مناسب کاشت، با محدودیت مواجه است. بنابراین اصلاح ژنتیکی گیاهان برای به حداقل رساندن اثر تنشهای محیطی، تلاشی مهم به شمار میآید. تحمل به خشکی یک صفت ساده از نظر ژنتیکی نبوده، بلکه صفتی کمی و پیچیده با جنبههای مختلف میباشد که بطور مثال با صفات محتوای آب نسبی، فلورسانس کلروفیل، تجمع پرولین، تجمع آبسزیک اسید و تنظیم اسمزی ارتباط دارد. گرچه انتخاب از طریق صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک از اهمیت بالایی برخوردار است، اما در مورد صفت پیچیده مقاومت به خشکی، نیاز به استفاده از روشهای مولکولی برای بررسی مکانیسمهای مربوطه الزامی است. در این راستا پروتئومیکس میتواند به عنوان ابزاری نیرومند برای تفکیک، جداسازی و تشخیص پروتئینهای پاسخدهنده به تنش مورد استفاده قرار گیرد. همچنین با ترکیب اطلاعات حاصل از این روش با ژنومیکس و بیوانفورماتیک، امکان شناسایی سازوکارهای مولکولی و ژنهای دخیل در پاسخ گیاهان به تنشها فراهم میشود. در راستای اهمیت موضوع، مقاله حاضر به مطالعه تنش خشکی و تاثیر آن در سطح پروتئینی، فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی در گیاهان میپردازد.
Khalily M, naghavi. Study of the effect of drought stress on protein patterns and morpho-physiological traits in plants. Journal of Biosafety 2016; 9 (2) :22-33 URL: http://journalofbiosafety.ir/article-1-135-fa.html
خلیلی معروف، نقوی محمد رضا. مطالعه تاثیر تنش خشکی روی الگوی پروتئینی و صفات مرفوفیزیولوژیکی گیاهان. فصلنامه علمي ايمني زيستي. 1395; 9 (2) :22-33