عضو هیات علمی پژوهشکده صنایع غذایی و فرآورده‌های کشاورزی، پژوهشگاه استاندارد، کرج، ایران
چکیده: (2104 مشاهده)
ماده‌ای که به‌طور عمدی به ماده غذایی اضافه نشده و از آلاینده‌های محیطی، فرآیند کشت یا فرآیند تولید ناشی شده باشد و ایمنی و مناسب بودن مواد غذایی را تحت تاثیر قرار دهد، آلاینده غذایی نامیده می‌شود. اگر آلاینده‌های غذایی بالاتر از سطح تعیین‌شده استاندارد باشند، می‌توانند برای سلامت انسان خطرناک باشند. قوانین مدیریت ایمنی غذا باید این اطمینان را ایجاد کنند که غذای عرضه‌شده به مصرف‌کننده ایمن است و حاوی مقادیری بیش از حد مجاز آلاینده‌ها نیست. مقررات و استانداردهای ملی ایمنی غذا از ارکان اصلی سیستم کنترل غذا هستند. مفهوم مدرن کنترل غذا تمام دست‌اندرکاران زنجیره غذایی را مسئول مستقیم اطمینان از ایمنی غذا می‌داند. دست‌اندرکاران صنایع باید اطمینان حاصل کنند که تمام مراحل تولید و توزیع تحت کنترل بوده و الزامات مرتبط با قوانین غذا و به‌ویژه ایمنی غذا را برآورده می‌کند. ماده غذایی و یا خوراک دام باید توسط تولیدکنندگان و دولت قابل ردیابی باشند. مصرف‌کنندگان باید در حمل و نگه‌داری ماده غذایی خریداری‌شده نکات ایمنی را رعایت کرده و نظراتی را که می‌تواند بر تصمیم‌گیری دولت و صنعت تاثیر بگذارد، ارائه دهند. مصرف‌کنندگان باید به اطلاعات صحیح دسترسی داشته باشند. در این مقاله تجربه اتحادیه اروپا در مدیریت ایمنی غذا بررسی می‌شود
