ازکیا، م.، و فیروزآبادی، س. ا. (1387). بررسی سرمایه اجتماعی در انواع نظامهای بهرهبرداری از زمین و عوامل مؤثر بر تبدیل بهرهبرداریهای دهقانی به تعاونی. فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 33، صص 98-77.
امینی، ا.م.، مزینی، ن.، و قدیمی، س. ع. (1394). ارزیابی تطبیقی موفقیت شرکتهای تعاونی تولید روستایی با دیگر نظامهای بهرهبرداری کشاورزی (مطالعه موردی: شهرستانهای کاشان و آران و بیدگل). تعاون و کشاورزی، دوره 4، شماره 14، صص87-61.
ایروانی، ه.، و دربان آستانه، ع. (1383). اندازهگیری، تحلیل و تبیین پایداری واحدهای بهرهبرداری (مطالعه موردی: گندمکاران استان تهران). مجله علوم کشاورزی ایران، دوره 35، شماره 1، صص 52-39.
بدری، س. ع.، رکنالدین افتخاری، ع.، سلمانی، م.، و بهمند، د. (1390). نقش نظامهای بهرهبرداری (خانوادگی) در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی شهرستان قیر و کارزین- استان فارس). مجله پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 43، شماره 76، صص 48-33.
حسنشاهی، ه.، ایروانی، ه.، و کلانتری، خ. (1388). ارزیابی وضعیت سطوح حفظ پایداری نظام زراعی گندمکاران تحت پوشش تعاونیهای تولید استان فارس. مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، شماره 40، جلد 2، صص 143-135.
خالدی، ک. (1394). برآوردسهمارزشافزودهیکسبوکارکشاورزیدراقتصادایران. تهران: وزارت جهاد کشاورزی، مؤسسه پژوهشهای برنامهریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی.
خسرو زادیان
، م.، غنیان، م.، و عبدشاهی
، ع. (1395). اولویتبندی نظامهای بهرهبرداری کشاورزی شهرستان بهبهان بر اساس الگوی معیشت پایدار.
مجله تعاون و کشاورزی، دوره 5، شماره 19، صص 166-143.
دانشور کاخکی، م.،
کرباسی، ع.، و
افسرپناه، ا. (1379). بررسی وضعیت نظامهای بهرهبرداری در زمینهای کشاورزی آستان قدس رضوی.
مجله اقتصاد کشاورزی و توسعه، سال 8، شماره29، صص 200-184.
رنجبر، ز.، و کرمی، ع. (1392). برنامههای آموزشی-ترویجی و رابطه آن با میزان پایداری نظامهای زراعی مورد مطالعه: گندمکاران شهرستان کرمانشاه. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، جلد 9، شماره1، صص 14-1.
سلمانوندی، ش.، و ابراهیم پور، م. (1391). بررسی و مقایسه بهرهبرداران مستقل خانوادگی با بهرهبرداران مشارکتی به منظور ارائه الگویی از نظام بهرهبرداری زراعی. نشریه توسعه محلی، سال 4، شماره 2، صص193-165.
طاهرخانی، م.، و رحمانی، د. (1385). تحلیلی بر تخصصی شدن الگوی کشت و نقش آن در توسعه روستایی نمونه موردی: کشت توت فرنگی در منطقه ژاورود مریوان. مجله مدرس علوم انسانی، دوره 10، شماره 1، صص 102-81.
عادلی ساردوئی، م.، حیاتی، ب.، ظریفیان، ش.، و حسینی نسب، د. (1390). عوامل مؤثر بر پایداری عملیات کشاورزی در شهرستان جیرفت (مطالعه موردی محصولات: پیاز، سیبزمینی و گوجه فرنگی). مجله اقتصاد و توسعه کشاورزی (علوم و صنایع کشاورزی)، شماره 25، جلد 4، صص 468-459.
عبدالله زاده، غ.، شریفزاده، م.ش.، و خواجه شاهکوهی، ع. (1394). ارزیابی و مقایسه سطوح پایداری در نظام تولید برنج شهرستان ساری. مجله اقتصاد فضا و توسعه روستایی، دوره 4، شماره 13، صص 135-111.
عبدالهی، م. (1377). نظامهای بهرهبرداری: مطالعه تطبیقی نظامهای بهرهبرداری کشاورزی و ارزشیابی عملکرد آنها به منظور شناخت انواع ویژگیهای نظامهای بهرهبرداری بهینه و مناسب ایران. تهران: وزارت کشاورزی، معاونت امور نظام بهرهبرداری، دفتر طراحی نظام بهرهبرداری.
عربیون، ا.، کلانتری، خ.، اسدی، ع.، و شعبانعلی فمی، ح. (1388). سنجش سطح پایداری نظام کشت گندم در استان فارس و تعیین عوامل موثر بر آن. مجله علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، جلد 5، شماره2، صص 29-17.
کوچکی، ع.، نصیری محلاتی، م.، زارع فیضآبادی، ا.، و جهان بین، م. (1383). ارزیابی تنوع نظامهای زراعی ایران. مجله پژوهش و سازندگی، سال 17، شماره1، صص83-70.
کوچکی، ع.، نصیری محلاتی، م.، مرادی، ر.، و منصوری، ح. (1392). پهنهبندی وضعیت توسعه کشاورزی پایدار در ایران و ارائه راهبردهای پایداری. مجله دانش کشاورزی و تولید پایدار، دوره 23، شماره 4، صص 197-179.
مطیعی لنگرودی، س.ح.، سوری، ف.، و چراغی، م. (1395). تحلیل پایداری رابطه میان نظام بهره برداری خانوادگی و امنیت غذایی در نواحی روستایی دهستان غنی بیگلو، زنجان. مجله پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره 95، صص209-197.
مؤمنی هلالی، ه.، و احمدپور، ا. (1394). ارزیابی نظامهای بهره برداری در راستای پایداری فعالیتهای زراعی استان مازندران. نشریهاقتصادوتوسعهکشاورزی، جلد 29، شماره 2، صص203-192.
نجفی، غ.، و زاهدی، ش. (1384). مسئله پایداری در کشاورزی ایران. مجله جامعهشناسی ایران، دوره 6، شماره 2، صص106–73.
واحدی، م.، حسینی، س. م.، فرجالله حسینی، س. ج.، و میردامادی، س. م. (1388). تحلیل دیدگاه کشاورزان شهرستان نظرآباد پیرامون وضعیت شاخصهای ذهنی کشاورزی پایدار در سطح خانوار زارع. مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران. دوره 40، شماره 2، صص 133-123.
Adrian, J.L. and Green, T. W. (2001). Agricultural cooperative managers and business environment. Journal of Agribusiness, 19 (1), 17-33.
Bawden, R.J. (1996). The systems dimension in farming systems research. Journal of Farming Systems Research and Development, 5, 1-18.
Cornia G.A. (1985). Farm size, land yields and the agricultural production function: An analysis for fifteen developing countries. World Development, 13(4), 513-534.
Dalkey, N.D. (1969). The Delphi method: An experimental study of group opinion. Santa Monica, CA: The Rand Corp.
David, S. (2004). Farmer seed enterprises: A sustainable approach to seed delivery? Agriculture and Human Values, 21(1), 387-397.
Enting, L. (2002). Modern Agricultural entrepreneurship: Management tasks. Journal of Business Venturing, 2, 5-28.
Gliessman, S. R. (2010). The framework for conversion. In: Gliessman S. R. and Rosemeyer, M. (Eds.), The conversion to sustainable agriculture: principles, processes, and practices. Boca Raton, FL: CRC Press/ Taylor & Francis Publishing Group. London, New York.
Guidi, D. (2011). Sustainable agriculture enterprise: Framing strategies to support smallholder inclusive value chains for rural poverty alleviation. CID Research Fellow and Graduate Student Working Paper No. 53. Center for International Development at Harvard University, October 2011.
Hansen, J.W. (1996). Is agricultural sustainability a useful concept? Agricultural Systems, 50, 117-143.
Hayati, D., Ranjbar, Z., and Karami, E. (2010). Measuring agricultural sustainability. In E. Lichtfouse (Ed.), Biodiversity, Biofuels, Agroforestry and Conservation Agriculture, PP. 73-100, Springer Science+Business Media B.V., 73-100. French.
Kaganzia, E., Ferrisb, S., Barhamc, J., Abenakyod, A., Sangingae, P., and Njukid, J. (2009). Sustaining linkages to high value markets through collective action in Uganda. Food Policy; 34(1), 23-30.
Knudson, W., Wysocki, A., Champagne, J., H. Peterson, C. (2004). Entrepreneurship and Innovation in the Agri-Food System. Am J Agric Econ. 86 (5), 1330-1336.
Leisz, S. L., Thu Ha, N., Bich Yen, N., Thanh Lam, N., and Duc Vien, T. (2005). Developing a methodology for identifying, mapping and potentially monitoring the distribution of general farming system types in Vietnam_s northern mountain region. Agricultural Systems, 85, 340–363.
Marsden, T., and Smith, E. (2005). Ecological entrepreneurship: sustainable development in local communities through quality food production and local branding, Geoforum, 36(4), 440-451.
Meijerink, G.W., and Danse, M.G. (2009). Riding the wave: high prices, big business? The role of multinationals in the international grain market. LEI, The Netherlands: Wageningen University.
Parra-López, C., Calatrava-Requena, J., and de-Haro-Giménez, T. (2008). A systemic comparative assessment of the multifunctional performance of alternative olive systems in Spain within an AHP-extended framework. Ecological Economics. 64, 820 -834.
Pretty, J., Morison, J., and Hine, R. (2003). Reducing food poverty by increasing agricultural sustainabiliy in developing countries. Agriculture, Ecosystems and Environment, 95, 217-234.
Rasul, G., and Thapa, G.B. (2003). Sustainability analysis of ecological and conventional agricultural systems in Bangladesh. World Development, 31(10), 1721–1741.
Tilman, D., Cassman, K. G., Matson, P. A., Naylor, R., and Polasky, S. (2002). Agricultural sustainability and intensive production practices. Nature, 418, 671-677.
Trung, T. Q., and Itagaki, K. (2012). Agro-enterprise performance and rural investment climate: Evidence from the north of Vietnam. International Business and Management, 5 (2), 28-36.
van Der Meer, C. (2006). Exclusion of small-scale farmers from coordinated supply chains. In Ruben R. et al., (Eds.), The Agro-food Chains and Networks for Development, Springer, Dordrecht, The Netherlands.