مقایسه تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد تلفیقی طرحواره درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین متقاضی طلاق
محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی
مهدی اعلمی
1
(دانشجوی دکترای تخصصی روان شناسی، گروه روانشناسی، واحد تربت جام ،دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام ، ایران)
سعید تیموری
2
(دانشیار گروه روانشناسی بالینی ؛ واحد تربت جام ؛ دانشگاه آزاد اسلامی ؛ تربت جام ، ایران.)
قاسم آهی
3
(دانشیار گروه روانشناسی بالینی ، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.)
محمد حسین بیاضی
4
(دانشیار گروه روانشناسی بالینی ؛ واحد تربت جام ؛ دانشگاه آزاد اسلامی ؛ تربت جام ، ایران.)
کلید واژه: تعارضات زناشویی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, طرحواره درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف ثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد تلفیقی طرحواره درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل 90 نفر از زوجین مراجعه کننده به مرکز مداخله در بحران شهر مشهد در زمستان 1397 بودند که به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش و گروه گواه کاربندی شدند. گروه های آزمایشی، با رویکرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و پروتکل تلفیقی طرحواره درمانی مبنتی بر پذیرش و تعهد مورد آموزش قرار گرفتند. هر سه گروه مقیاس تعارضات زناشویی ((MCQ ثنایی و همکاران (1387) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری 0.05 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو درمان بر کاهش تعارضات زناشویی اثربخش می باشندو مقدار F بدست آمده برای هر دو گروه آزمایش در سطح آلفای 01/0 معنی دار بود. همچنین بین اثربخشی دو درمان تفاوت معناداری بود. میانگین تعارضات زناشویی در گروه ACT 2/184 و بعد از درمان4/153 و میانگین تعارضات زناشویی قبل از درمان در گروه طرحواره درمانی مبتنی بر ACT 6/179 و بعد از درمان، 1/132 بدست آمد و مقایسه میانگین ها نشانگر اثربخشی بیشتر طرحواره درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تعارضات زناشویی بود (P<0.1). نتیجه گیری: با توجه به افزایش نرخ طلاق در کشور، رویکرد تلفیقی طرحواره درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند درکاهش تعارضات زناشویی و در نهایت کاهش میل به طلاق موثر باشد.
Purpose: The aim of this study was to determine comparison effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and an integrated approach of Schema Therapy based Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on reduction of marital conflicts in Divorce Applicant Couples. Methodology: The present research method was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population consisted of 90 couples referring to the Mashhad Crisis Intervention Center in the winter of 2018, which were selected by voluntary sampling method and randomly applied in three experimental and control groups. The experimental groups were trained with a treatment-based approach based on acceptance and commitment and a combined protocol protocol based on acceptance and commitment. All three groups completed the marital conflict scale (MCQ) Sanaei et al. (2008) in the pre-test and post-test stages. Data analysis was performed using SPSS software version 24 and using covariance analysis test at a significance level of 0.05. Results: The findings showed that both treatments were effective in reducing marital conflict and that the F value obtained for both experimental groups at the alpha level was significant at 0.01. There was also a significant difference between the effectiveness of the two treatments. The mean of marital conflicts in ACT group was 2/184 and after treatment 153.4 and the mean of marital conflicts before treatment in the schema group, treatment based on ACT 179/6 and after treatment, 132/1 was obtained. Comparison of averages indicated a greater effectiveness of acceptance-based schema therapy and commitment to reducing marital conflict (P <0.001). Conclusions: Since the divorce rate is increasing in our country, this therapeutic integrated approach can help couples to reduction of marital conflicts and divorce tendency.
_||_