تحلیل زیست‌پذیری در بخش مرکزی شهر تهران (مورد مطالعه: منطقه 12)
محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی شهری و منطقه ای
الهام زارع
1
(دانشجوی دکتری، طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
آرش ثقفی اصل
2
(استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
مهسا فریدی ثانی
3
(دانشجوی دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
کلید واژه: کیفیت زندگی, بخش مرکزی شهر, منطقه 12 تهران, زیست‌پذیری,
چکیده مقاله :
مقدمه: شهرهای امروزی به اصلی‌ترین مکان برای کار و زندگی انسان‌ها تبدیل شده‌اند. هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی دلنشین و راحت برای مردمی است که در آن زندگی می‌کنند. زیست‌پذیری به عنوان رویکردی در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری و مجموعه‌ای از ویژگی‌هایی که محیط شهر را به مکانی جذاب برای زندگی تبدیل می‌کند، مطرح می‌باشد. هدف: هدف این پژوهش تحلیل زیست‌پذیری در منطقه 12 شهر تهران است. روش شناسی تحقیق: روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی بوده و نوع آن کاربردی می‌باشد. منطقه 12 طبق آمار سال 1395، 240720 نفر جمعیت دارد. برای برآورد تعداد نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید. بر این اساس تعداد نمونه مورد مطالعه در منطقه 12،382 مورد است که در بین 13 محله توزیع گردید. و در نهایت داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و ArcGIS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها و بحث: نتایج نشان داد که وضعیت کنونی زیست‌پذیری منطقه 12، اگرچه ارتباط و پیوندهای محکمی با وضعیت و شرایط خاص و درونی موجود آن چون کمبود امکانات تفریحی و گذران اوقات فراغت، کاهش تمایل به سکونت در منطقه و محله‌های آن، ناامنی، عدم مشارکت در تصمیمات شورای شهر، نبود فضاهای عمومی مطلوب، عدم حفاظت شهرداری و میراث فرهنگی از آثار و بناهای تاریخی منطقه و بسیاری موارد دیگر دارد، اما به هیچ‌روی جدایی از تحولات و فراینددهای مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و... اثرگذار بر شهر تهران و بخش مرکزی آن در طول زمان نبوده است.
Today's cities have become the main place for people to work and live. The ultimate goal of a city is to create a pleasant and comfortable environment for the people in which they live. Sustainability is fueled by the evolution of planning priorities and the importance of responding to the growing needs of a post-industrial society seeking higher, higher quality facilities and facilities. Therefore, the purpose of this study is to investigate and analyze the viability in District 12 of Tehran. The research method is descriptive-analytical and its type is applied. District 12 is populated by 240720 according to the statistics of the year 1395. Cochran's formula was used to estimate the sample number. Based on the sample number in District 12, 382 cases were distributed among 13 neighborhoods. Finally, the data were analyzed using SPSS and ArcGIS software. The city council, the lack of favorable public spaces, the lack of protection of the city and its cultural heritage, and various other historical and monumental sites, and many other objects. Economic, social, environmental V... The impact on the city of Tehran and its central part has not been over time.
حیدری، تقی (1395)، تحلیل زیست‌پذیری بافت‌های فرسوده شهری (موردپژوهی: بافت فرسوده بخش مرکزی شهر زنجان)، تز دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری ،به راهنمایی دکتر علی شماعی و دکتر فرزانه ساسان‌پور، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی.
خراسانی، محمدامین (1391)، تبیین زیست‌پذیری روستاهای پیرامون شهری با رویکرد کیفیت زندگی (مطالعه موردی: شهرستان ورامین)، رساله دکتری به راهنمایی دکتر محمدرضا رضوانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران.
داداش‌پور، هاشم؛ روشنی، صالح (1391)، شناسایی عوامل موثر بر کیفیت محیط مسکونی در محله‌های قدیمی: مطالعه موردی محله سنگلج تهران، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی؛ شماره 10.
صرافی، مظفر؛ توکلی‌نیا، جمیله و محمدیان‌مصمم، محمد (1393)، اندیشه‌های نو در برنامه‌ریزی شهری، انتشارات قدیانی، تهران.
عیسی‌لو، علی‌اصغر؛ بیات، مصطفی؛ بهرامی، عبدالعلی (1393)، انگاره زیست‌پذیری رهیافتی نوین جهت ارتقای کیفیت زندگی در جواع روستایی (مطالعه موردی: شهرستان قم، بخش کهک) مسکن و محیط روستا، شماره،146 صص 120 – 107.
مازندرانی، عظیمه (1392)، شناسایی اصول و معیارهای شهر زیست‌پذیر و سنجش زیست‌پذیری در منطقه 5 شهر تهران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد به راهنمایی دکتر پرتوی، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، دانشکده هنر، معماری و شهرسازی.
مرکز آمار ایران، 1390 و 1395 / بخش مربوط استان تهران، شهرستان تهران.
Allison, E. W. and Peters, L. (2011). Historic Preservation and the Livable City, Markets, Savannah. (In Persian).
Badland, H., Whitzman, C., Lowe, M., Davern, M., Aye, L., Butterworth, I., & Giles Corti, B. (2014). Urban liveability: emerging lessons from Australia for exploring the potential for indicators to measure the social determinants of health. Social science & medicine, 111, 64 73.
Badland, Hannah. Whitzman, Lowe, Aye, Butterworth, Hes (2014) Urban Liveability: Emerging Lesson from Australian for exploring the potential for indicators to measure the social determinants of health, Social Science and Medicine, No 111, pp 64-73.
Camanho, A. Zanella (2014), The assessment of cities’ livability integrating human wellbeing and environmental impact, anno per Res,ol. 226, 659-726.
De Chazel (2010), A System Approach to Livability and Sustainability: Defining Terms and Mapping Relationships to Link Desires with Ecological Oppurtunities and Constraints, Systems Research and Behavioral Science Syst. Res. Vol 27. pp 585-597.
Hankins, K. B., & Powers, E. M. (2009). The disappearance of the state from “livable” urban spaces. Antipode, 41(5), 845-866.
Larice, M. A. (2005), Great Neighborhoods: The Livabililtly and Morphology of High Density Neighborhoods in Urban North America. University of California, Berkeley.
Lyndhurst, Brook (2010), Livability & sustainable development: Bad habits & hard choices, 2004, Final Report for the UK Office of the DeputyPrime Minister, London, 15 September.
Marans. Robert. W, and et al (2011), Investigating Quality of Urban Life, Theory, Methods and empirical Research. springer press, USA.
Mccrea, Rod & Walters, Peter (2012), Impacts of Urban Consolidation on Urban Liveability: Comparing an Inner and Outer Suburb in Brisbane, Australia, Jurnal Housing, Vol. 29, No. 2, 190-206.
Moser, G. (2009). Quality of life and sustainability: Toward person–environment congruity. Journal of Environmental Psychology, 29(3), 351-357.
National economic and council (2002), national progress indicators for sustainably eco nomic, social and environmental development, sun Alliance house.
Newton, Peter (2012), Liveable and Sustainable? Socio-Technical Challenges for Twenty-first-Century Cities, Journal of Urban Technology, vol.19, pp 81-102.
Noordin, MD. Nazri Mohd (2013), Planning for Liveable Cities, Organized by JPBW Sabah.
Pandey et al ,Rama U (2013), UNDERSTANDING QUALITATIVE CONCEPTIONS OF
LIVABILITY: AN INDIAN PERSPECTIVE, IJRET: Internati onal Journal of Research in Engineering and Technology,
Perogordo Madrid, Daniel (2007) “the Silesia mega polis, European spatial planning “.
Ruth, Matthias. Franklin, R (2014), Livability for all? Conceptual limits and practical implications, Applied Geography, Vol.49, pp 18-23.
Shuhana Shamsuddin, a, Nur Rasyiqah Abu Hassan & Siti Fatimah Ilani Bilyamin (2012). Walkable Environment in Increasing the Liveability of a City, ASEAN Conference on Environment-Behaviour Studies, Bangkok, Thailand, 16- 18 July. Procedia - Social and Behavioral Sciences 50, 167 – 178.
Song yang (2011), a livable city study in china: using structural Equation models, thesis submitted in statistics, department of statistics Uppsala university.
Wang, Jiao. Et al (2011), A Comparative Study of Beijing and Thtree Global Cities: A Perspective on Urban Livability, Earth Science, Vol.5, pp 323-329.
Wang, Jiao. et al. (2011), A Comparative Study of Beijing and Thtree Global Cities: A Perspective on Urban Livability, Earth Science, Vol.5, pp 323-329.
Werner, I.B (2005), The liveability of the city - A study of living with children in different urban design. Paper presented at ENHR Conference, July 7, Reykjavik, KTH, Stockholm.
_||_